Klasa K

Jeży_k_

Skóra jest największym narządem ludzkiego ciała. U dorosłego człowieka łączna powierzchnia skóry wynosi prawie 2 metry kwadratowe. Waży około 3kg . Grubość skóry waha się od 0.5 do ponad 5 mm. Cieńsza jest w miejscach, które nie są narażone na częste ocieranie lub ucisk, a grubsza w miejscach najintensywniej "pracujących".
Ze względu na bezpośredni kontakt z otoczeniem jest stale narażona na zanieczyszczenia. Ponadto na jej powierzchni gromadzi się wydzielina gruczołów łojowych.

Wyżej wymienione czynniki prowadzą do chorób skóry, które dzieli się na różne rodzaje:
-choroby ropne -choroby zawodowe skóry
-zakaźne choroby skóry -odczyny porętgenowskie
-choroby wirusowe -choroby związane z nadmiernym
-wirusowe choroby odzwierzęce rogowaceniem
-choroby skóry o domniemanej -stany przed rakowe
etiologii zakaźnej -zaburzenia barwnikowe skóry
-grzybice skóry -łojotokowe choroby skóry
-gruźlica skóry -choroby włosów i owłosionej
-gruźlica typowa skóry skóry głowy
-choroby pasożytnicze -choroby gruczołów potowych
-choroby alergiczne -znamiona
-choroby naczyniowe -nowotwory łagodne
-choroby związane z - nowotwory złośliwe skóry
rozrostem nowotworowym - choroby błon śluzowych jamy
-choroby pęcherzowe ustnej
-choroby tkanki łącznej -choroby związane
-choroby zanikowe i zanikowo- z nieprawidłowym
-twardzinowe rogowaceniem

GRZYBICA
Jest to schorzenie skóry wywołane przez różne gatunki grzybów. Grzybicą można się zarazić poprzez kontakt z jej zarodnikami. Znaleźć je można wszędzie: w sierści zwierząt, na wszelkiego rodzaju wykładzinach, w meblach, w glebie, w wolnostojącej wodzie oraz na skórze i błonach śluzowych innych ludzi. Aby zarodniki grzybów mogły się rozwijać muszą mieć ku temu sprzyjające warunki, przede wszystkim: ciepło, mokro i ciemno.
Grzyby najczęściej znajdują się na stopach, rękach, paznokciach. Grzybica skóry stóp, a w szczególności grzybica paznokci jest wysoce zakaźna. Dopóki zmiany znajdujące się na paznokciach nie ustąpią, stanowią potencjalne źródło zakażenia. Dlatego ważne jest przestrzeganie następujących zasad, aby uniknąć zakażenia pomiędzy członkami rodziny:
• nie korzystać ze wspólnego ręcznika
• mieć własne nożyczki lub cążki do paznokci, nikomu ich nie użyczając
• pod prysznic chodzić tylko w osobistych klapkach
• dokładnie płukać i odkażać wannę po każdej kąpieli.
Do zakażenia (oprócz w domu) może dojść w "publicznych" saunach, zakładowych wspólnych prysznicach, basenach i ośrodkach sportowych, pralniach, sklepach obuwniczych itp. Na ryzyko zakażenia ma także wpływ rodzaj wykonywanej pracy. Narażeni na grzybice są m. in. żołnierzy, policjanci, murarze sportowcy – wszyscy Ci, którzy w czasie pracy lub uprawiania wybranej dyscypliny sportowej silnie się pocą, mają kontakt z wolnostojącą wodą (np. korzystają z ogólnodostępnego prysznica). Jednak najbardziej podatne na zarażenie grzybicą są osoby:
• z zaburzeniami układu odpornościowego,
• z zaburzeniami krążenia,
• z zaburzeniami hormonalnymi,
• z zaburzeniami żołądkowo jelitowymi,
• z chorobami, które wymagają podawania sterydów lub cytostatyków,
• chorzy na cukrzycę,
• pacjenci osłabieni po przebytych poważnych schorzeniach,
• pacjenci z niedokrwistością,
• osoby otyłe.
Grzybica wbrew pozorom, nie jest wynikiem braku higieny. Wprost przeciwnie - zbyt częste stosowanie mydła o nieodpowiednim, zasadowym pH, długotrwałe moczenie nóg w roztworach takiego mydła może osłabiać naturalne bariery ochronne skóry przed inwazją grzybów. Trzeba więc dbać o higienę, myć się starannie ale przesadnie nie moczyć długo nóg a po umyciu dokładnie osuszać skórę między palcami stóp. Wyjałowiona skóra, pozbawiona "naturalnych" bakterii jest bardziej podatna na zakażenia zarodnikami. Tam gdzie są bakterie "współżyjące" z człowiekiem tam nie ma grzybów chorobotwórczych.
O powadze tej choroby świadczy chociażby zaliczenie jej do chorób cywilizacyjnych.
Według przeprowadzonego największego ogólnoeuropejskiego badania schorzeń stóp „Projekt Achilles” (brało w nim udział 20 krajów, w tym również Polska), które miało miejsce w latach 1997-98, aż u 42 % badanych Polaków stwierdzono grzybicę międzypalcową co świadczy o tym, że co drugi pacjent zgłaszający się do dermatologa na nią cierpi, zaś co piąty Polak (21%) ma grzybicę paznokci. Z tych właśnie powodów ważne jest jak najwcześniejsze wykrycie choroby oraz jej wyleczenie.

Rozpoznanie choroby...
Grzybica międzypalcowa stóp jest chorobą najczęściej poprzedzającą rozwój grzybicy paznokci. Zaatakowany grzybicą naskórek staje się pomarszczony i wilgotny .W tych miejscach tworzą się pęcherzyki i podłużne rowki. Zmiany łuszczą się, rozszerzają i zaogniają, może zacząć wypływać z nich ropa.
Z czasem, nieleczona grzybica atakuje paznokcie stóp (dotyczyć to może także i rąk). Zaczyna się od przebarwienia bocznej części płytki paznokcia na mętny biały , żółty lub czarny kolor. Następnie płytka zaczyna grubieć i unosić się, a zmiana zabarwienia zaczyna powoli obejmować cały paznokieć, który boli przy najmniejszym ucisku. Dochodzi do sytuacji, kiedy trudno jest chodzić, bo nawet najwygodniejsze buty urażają chore palce, trudno wykonywać najprostsze prace domowe czy biurowe.

...i jej leczenie.
Przede wszystkim trzeba odwiedzić gabinet dermatologa i to nawet wówczas, kiedy zmiany na skórze wydają się bagatelne. Nie leczenie grzybicy powoduje bardzo przykre dla codziennego życia dolegliwości i co gorsze, choroba może "przenieść się" na całą rodzinę.
Obecnie stosowane są trzy rodzaje terapii grzybicy paznokci (GP): leczenie ogólne, leczenie miejscowe i chirurgiczne usuwanie zajętych płytek. Kojarzenie tych metod może niekiedy skrócić czas terapii. O wyborze metody leczenia decyduje stan zdrowia pacjenta, jego wiek i postać kliniczna choroby. Metoda chirurgiczna jest stosowana bardzo rzadko, szczególnie w przypadkach dolegliwości bólowych towarzyszących GP.

Do najczęściej stosowanych metod leczenia zalicza się:

Ř Leczenie ogólne
Przed rozpoczęciem leczenia należy zapoznać się z wynikiem badania mikologicznego. Wprowadzenie terbinafiny oraz itrakonazolu stało się poważnym osiągnięciem w terapii GP. Terbinafina (LAMISIL) jest lekiem stosowanym w infekcjach wywołanych przez dermatofity. Jednak w infekcjach wywoływanych przez Candida albicans i pleśnie chorobotwórcze jest mniej skuteczna. Terbinafinę stosuje się w terapii ciągłej, codziennie przez okres 6 tygodni lub dłużej, niekiedy do 6 miesięcy. Itrakonazol (ORUNGAL) charakteryzuje się znacznie szerszym spektrum przeciwgrzybicznym. Itrakonazol w dawce 400 mg dziennie przez okres jednego tygodnia może być stosowany w tzw. "leczeniu pulsowym". Terapia pulsowa polega na wybiórczym gromadzeniu się leku w płytce paznokcia w taki sposób i w takim stężeniu, że nie ma potrzeby przyjmowania go częściej niż przez tydzień raz w miesiącu. Cała kuracja polega na stosowaniu od 2 do 3 pulsów tygodniowych (1 puls raz w miesiącu), czyli 3 tygodniach leczenia. Po zakończeniu terapii pulsowej paznokcie mogą jednak jeszcze wyglądać na chore. Nie należy się tym niepokoić ponieważ rosną one powoli i całkowicie nowa płytka pojawi się dopiero po 6 do 9 miesięcy od zakończenia przyjmowania leku. Ze względu na krótki czas leczenia, skuteczność i łatwość stosowania, terapia pulsowa z zastosowaniem itrakonazolu jest szczególnie chętnie stosowana przez pacjentów.

Ř Leczenie miejscowe
Wartość leków do stosowania miejscowego w GP jest ograniczona. Nabiera ona znaczenia gdy nie mogą być stosowane leki ogólne. Uzyskanie dobrych wyników terapeutycznych możliwe jest w przypadkach GP nie zajmującej macierzy paznokcia. Obecnie do leczenia grzybicy paznokci stosować można 8% cyklopiroks (BATRAFEN) lub 5% amorolfinę (LOCERYL) w formie lakierów do paznokci, a także 1% bifonazol w 40% kremie mocznikowym (MYCOSPOR-Onychoset). Rozwój metod leczenia miejscowego wiąże się z ich bezpieczeństwem i niską ceną w porównaniu do kosztów leczenia ogólnego. Leczenie miejscowe jest często uzupełnieniem terapii ogólnej.

Mimo możliwości wyleczenia grzybicy jest ono bardzo długie i uciążliwe. Aby jej uniknąć należy pamiętać o podstawowych zasadach profilaktyki i dezynfekcji obuwia. Należy:
• krótko obcinać paznokcie,
• nosić wygodne i przewiewne obuwie,
• nosić bawełniane lub wełniane skarpety,
•unikać chodzenia boso w miejscach, w których stężenie zarodników grzybów chorobotwórczych jest szczególnie wysokie jak np. publiczne kąpieliska,
•stosować po np. kąpieli w publiczym kąpielisku, pudry i kremy przeciwgrzybiczne.

OPRYSZCZKA
Opryszczka zwykła, zwana także wargową jest wywołana przez HSV - herpes simplex virus Wyróżnia się zakażenie pierwotne oraz nawrotowe (wtórne). W zakażeniu pierwotnym brak początkowo przeciwciał we krwi człowieka. U chorych z opryszczką nawrotową stwierdzić można we krwi przeciwciała przeciwko antygenom wirusowym.
Ponowne wystąpienie pełnoobjawowej choroby (opryszczka nawrotowa) jest spowodowane obniżeniem odporności immunologicznej, hipowitaminozami, chorobami alergicznymi, zakażeniami bakteryjnymi, grzybowymi i wirusami odmiennymi taksonomicznie. Zakażenie pierwotne objawia się ostro i najczęściej rozlegle, podczas gdy opryszczka nawrotowa ma formę raczej łagodną i występuje lokalnie.
Opryszczka objawia się na skórze i błonach śluzowych. Wirus wykazuje jednak powinowactwo do tkanki nerwowej i glejowej, dlatego następstwa infekcji herpes simplex mogą być poważne i niebezpieczne, jeżeli dotyczą układu nerwowego.

Opryszczka pierwotna może wystąpić już w okresie niemowlęctwa lub dzieciństwa i objawia się gorączką, zmianami pęcherzykowatymi na błonach śluzowych jamy ustnej (zapalenie dziąseł, języka, ponadto na wewnętrznych powierzchniach policzków i podniebienia) oraz skórze wargi, powiększeniem węzłów chłonnych, świądem. Jeżeli opryszczka ma charakter zakażenia ogólnego wówczas jej przebieg jest ciężki i może doprowadzić nawet do zgonu dziecka lub niemowlęcia. Śmiertelne przypadki dotyczą sytuacji, gdy wirus zaatakuje mózg, wątrobę i płuca. Do zakażenia wirusowego mogą przyłączyć się bakterie, np. pseudomonas. Szczególnie niebezpieczne są zakażenia wirusem opryszczki w okresie ciąży (zakażenie wewnątrzmaciczne płodu), w czasie porodu (zakażenie noworodka okołoporodowe) i wkrótce po porodzie (zakażenie niemowlęcia poporodowe). Infekcje te prowadzą najczęściej do powstania wad rozwojowych płodu, obumarcia płodu lub śmierci noworodka. Niedopuszczalne jest, aby na oddział położniczy wchodziły osoby mające opryszczkę. Pielęgniarki i pielęgniarze powinni szczególnie na to zwracać uwagę.

Zakażenie wirusem następuje w wyniku kontaktu bezpośredniego. Jeżeli zmiany chorobowe są na błonach śluzowych jamy ustnej i wardze wirus ulega propagacji wraz z powietrzem wydychanym, w tym także podczas mówienia. Ponadto zakazić można inne osoby za pośrednictwem przyborów toaletowych, ręczników, kosmetyków stykających się bezpośrednio ze skórą (szminka, błyszczki, szczoteczki do tuszu, puder, cienie), bielizny osobistej, naczyń i sztućców. Dzieci zarażają się od dorosłych najczęściej w wyniku kontaktu ze skórą chorego oraz podczas pocałunków. Okres wylęgania choroby trwa 4-20 dni licząc od zakażenia.
Objawy opryszczki: świąd, zaczerwienienie, następnie pojawiają się drobne pęcherzyki wypełniające się płynem surowiczym i mające tendencje do zlewania się. Pęcherzyki pękają po kilku dniach. Sączący się płyn przysycha tworząc strupki. Strupki występują pojedynczo lub tworzy się jeden wielki płaski strup. W czasie pękania pęcherzyków występuje ból lub pieczenie. W okresie tworzenia pęcherzyków, a potem wysychania strupów występuje miejscowe swędzenie. Po około 2 tygodniach objawy skórne ustępują nie pozostawiając śladu lub pozostawiając przebarwienia.
Nigdy na zmiany opryszczkowe nie wolno stosować kortykosteroidów i antybiotyków. W razie zastosowania na opryszczkę kortykosteroidów i antybiotyków objawy skórne utrzymują się nawet kilka tygodni, stają się rozleglejsze i pozostawiają po sobie trwałe przebarwienia.

Zmiany opryszczkowe pojawiają się na ogół w kącikach ust, na wargach, na policzkach, w okolicach nosa, w małżowinie nosowej zewnętrznej, na dziąsłach, na podniebieniu, w gardle, w pachwinach, na małżowinach usznych, na spojówkach, na rogówce. U kobiet ciężarnych opryszczka może wystąpić na brzuchu i pośladkach.

TRĄDZIK POSPOLITY
Trądzik związany jest z burzą hormonalną okresu dojrzewania. Wywołują go androgeny, męskie hormony wydzielane przez nadnercza. W małej ilości produkują je też jajniki kobiety. Nie można jednak powiedzieć, że trądzik pospolity jest schorzeniem hormonalnym. U osób nim dotkniętych często nie stwierdza się ani nadmiaru, ani niedoboru androgenów. Aby powstał wystarczy ich normalny poziom. Dotyka on w równym stopniu dziewczęta i chłopców. Często decydują tu skłonności genetyczne, polegające na pewnego rodzaju nadwrażliwości skóry na hormony męskie.
Wszystko zaczyna się w gruczole łojowym, który wydziela zbyt dużo tłuszczu. Powoduje to zatkanie porów i tworzenie się zaskórników.
Zmiany trądzikowe powstają na twarzy, plecach, dekolcie, ramionach, w rowku między piersiami (w tzw. okolicach łojotokowych). Lekceważone, nie pielęgnowane właściwie lub nie leczone nasilają się. I tak:
* trądzik zaskórnikowy - jest pierwszym najłagodniejszym etapem dolegliwości. Pojawiają się wtedy na skórze pojedyncze grudki zapalne. Daje on początek cięższym odmianom;
* grudkowo-krostkowy - cera pokrywa się ropnymi krostkami i grudkami;
* ropowiczy - zaawansowana i ciężka postać z guzkami, cystami, przetokami;
* bliznowcowy - ostatni etap, z wykwitami przypominającymi zagłębione kratery. Mają one kolor różowy lub czerwony, starsze - czasami żółtawy. Duża ich ilość oszpeca twarz i ciało. Czasami mogą być efektem nieumiejętnego wyciskania ropnych krostek, bez zachowania antyseptyki. Powoduje to rozszerzenie się infekcji. Dlatego cerę trądzikową należy zawsze oczyszczać u specjalisty, w dobrym gabinecie kosmetycznym. Przy zmianach ropnych nie stosować w domu peelingu.
Podstawowym błędem jest częste mycie skóry trądzikowej wodą z mydłem oraz przecieranie jej np. spirytusem salicylowym czy silnie działającym tonikiem z alkoholem. Co prawda odtłuszczają i wysuszają one skórę, ale jednocześnie agresywnie niszczą jej naturalny wodno-tłuszczowy płaszcz ochronny. W rezultacie gruczoły łojowe pracują intensywnej i wydzielają więcej tzw. sebum (tłuszczu).
Najlepsze efekty pielęgnacyjne dają łagodne serie kosmetyków przeznaczone do cery z problemami trądzikowymi, które eliminują przyczyny zmian chorobowych. Niwelują nadmiar tłuszczu, usuwają zrogowaciałe komórki, udrażniają pory, działają antybakteryjnie, uspokajają i nawilżają skórę.
Najbardziej popularne ich składniki to:
* aloes - odkaża; * drożdże - działają oczyszczająco i ściągająco; oczar wirgilijski - zwęża rozszerzone pory; * olejek z drzewa herbacianego - niszczy bakterie, grzyby, wirusy; * prowitamina B5 (pantenol) - łagodzi podrażnienia, uspokaja, nawilża; * sole miedzi i cynku - regulują pracę gruczołów łojowych, przyspieszają gojenie zmian skórnych; * siarka - usuwa zrogowaciały naskórek; * tymianek - łagodzi stany zapalne.
Ciężkich zmian trądzikowych nie są w stanie złagodzić kosmetyki. Ocenia się, że w 25 procentach przypadków powinien wkroczyć lekarz dermatolog. Aplikuje on maści, żele, płyny, kremy, których zadaniem jest odblokowanie gruczołów łojowych i zlikwidowanie stanu zapalnego skóry. Część tzw. kosmetyków medycznych dostępna jest w aptekach bez recepty. Na przykład Acnosan lub zawierające nadtlenek benzoilu - Clerasil, Oxy, Benzacne, Clean and Clear czy retoinę (kwas trans witaminy A) - Retin-A, Aknoten. Kiedy one zawodzą, lekarz wkracza z preparatami zawierającymi antybiotyki (wyłącznie na receptę). Erytromycynę mają w swym składzie Dawercin i Aknemycin, Klindamycynę - Dalacin T. Leczenie miejscowe czasami wspomaga się antybiotykami przyjmowanymi doustnie. Decyzję o podjęciu kuracji lekarz zawsze rozważa indywidualnie.

ŚWIERZB - SCABBIA
Świerzb jest chorobą pasożytniczą wywoływaną przez małego kleszcza, którego samica ciężarna drąży nory świerzbowcowe ( krótkie korytarze ) pod skórą , w których składa jaja .
Z tych jaj rodzą się inne kleszcze, które w ciągu 8-16 dni stają się dorosłe, rozmnażają się i w konsekwencji pojawiają się nowe nory na skórze . Ten cykl powtarza się aż do momentu interwencji z odpowiednią kuracją ( ze świerzbu nie wylecza się samoistnie ). Świerzb jest wyłącznie chorobą człowieka .
Zakażenie następuje poprzez bezpośredni kontakt z chorym, kiedy na przykład: śpi się w tym samym łóżku bądź w przypadku dorosłych, w czasie stosunków płciowych .
Rzadziej zakażenie następuje w sposób pośredni poprzez bieliznę pościelową lub ręczniki używane niewiele wcześniej przez osobę chorą na świerzb; pasożyt, faktycznie, nie przeżyje długo bez ciała ludzkiego. Osobę chorą nie uważa się za nosiciela choroby po zakończeniu kuracji .
Świerzb jest obecny na całym świecie. Od kilku lat liczba przypadków tej choroby poważnie wzrosła obejmując osoby na wszystkich poziomach socjalnych i ekonomicznych , bez względu na wiek , płeć , rasę czy warunki higieny osobistej .
Świerzb manifestuje się swędzeniem , wzmożonym w nocy i pojawieniem się na skórze norek. Jak zostało wyżej powiedziane , chodzi o krótkie korytarze drążone przez kleszcza , długie na kilka milimetrów i koloru szarego lub białego kończące się wykwitem grudkowym , w którym znajduje się dorosła samica .
Często występują rany i zadraśnięcia na skórze na skutek drapania się , które z kolei mogą zostać zakażone .
Typowe umiejscowienie: boczne powierzchnie palców, przeguby, zgięcia łokciowe, pod pachami, w pasie, na udach, dookoła pępka u dzieci, na narządach płciowych u mężczyzn, w dolnej części pośladków i dookoła sutków u kobiet .
U noworodków mogą być zaatakowane : głowa, szyja, strona wewnętrzna rąk i stopy.
Swędzenie może trwać przez całe tygodnie nawet po wyleczeniu .
U osób z immunodepresją rany na skórze są często bardziej rozprzestrzenione i w poważniejszym stanie, natomiast swędzenie może w ogóle nie wystąpić w przeciwnym wypadku.
Kiedy pojawią się na skórze silnie swędzące nory , bardzo ważne jest bezzwłoczne zwrócenie się do lekarza i wykonanie żądanych badań. Jeżeli zostanie stwierdzony świerzb, konieczne jest skrupulatne poddanie się kuracji i zastosowanie wszystkich zalecanych zasad higieny osobistej, które to zasady obejmują, w szczególności, pranie bielizny osobistej, prześcieradeł i poszewek na poduszki oraz ręczników używanych przez chorego w temperaturze nie mniejszej niż 60ْ C .
Świerzb nie jest groźną chorobą, ale jest wysokie ryzyko zakażenia innych osób, a szczególnie innych członków rodziny, którym bardzo często zaleca się poddanie się tej samej kuracji, chociaż nie mają dolegliwości.

WSZAWICA - PEDICULOSI
Wszawica jest powodowana przez małego pasożyta (długi 2-3mm ), wesz, która żyje wyłącznie na głowie człowieka żywiąc się krwią.
Jej kolor, brudno-biały lub szary , może stać się jaśniejszy lub ciemniejszy zależnie od koloru włosów człowieka, który ją „gości” , w celu mimetyzacji.
Samiczka składa od 100 do 300 jajeczek, w rytmie 8-10 dziennie, które przylegają mocno do włosów dzięki substancji klejącej. Z tych jajek w ciągu 6-10 dni rodzi się larwa, która przeradza się w dorosłego pasożyta w ciągu 10 dni. Wesz przeżyje tylko 1-2 dni poza głową człowieka, dlatego że potrzebuje ciepła i pożywienia, żeby przeżyć.
Wszawica jest rozpowszechniona we wszystkich krajach świata , nie jest oznaką braku higieny i atakuje osoby ze wszystkich szczebli społecznych. Szczególnie podatne są dzieci i młodzież, ale również dorośli mogą być zaatakowani.
Zazwyczaj zauważa się wszy, dlatego że pojawia się świąd skóry głowy, często tak intensywny, że aż występują zadrapania i strupy. Czasami, natomiast, swędzenie nie występuje i odkrywa się przypadkowo te małe pasożyty czesząc się lub myjąc włosy. Mogą być również obecne tylko jajeczka, które wyglądają jak malutkie ( około 1 milimetra ) białe lub szare „skorupki” przyklejone tak silnie do włosów , że ciężko je oderwać, w przeciwieństwie do łupieża , który z kolei bardzo łatwo się odrywa. Również i w tym wypadku osoba zakażona może nie czuć swędzenia.
Miejsca, w których najczęściej gnieżdżą się wszy to kark , skroń i za uszami; żeby je zobaczyć trzeba podnieść włosy ruchem „pod prąd” i pozwolić im bardzo powoli opadać obserwując jednocześnie bardzo dokładnie.
Zakażenie jest wyjątkowo łatwe i następuje poprzez kontakt zdrowych włosów z chorymi lub w sposób trudniejszy poprzez grzebienie, szczotki, czapki, bieliznę pościelową itp.
Z tego powodu zakażenie całej rodziny jest prawie regułą i również w szkołach zdarza się bardzo często.
Nie ma sposobów, które mogłyby generalnie zabezpieczyć przed wszami. Natomiast jest na korzyść wczesne zauważenie obecności wszy, żeby szybko wyeliminować je; dlatego jest szczególnie ważne, żeby rodzice kontrolowali często głowy ich dzieci.
Częste mycie i kontrolowanie głowy dziecka (2 razy w tygodniu ) z jednej strony jest dobrym nawykiem ze względu na higienę osobistą, a z drugiej strony pozwoli szybko zauważyć zakażenie.
Natomiast nie daje żadnej korzyści skracanie włosów.
Szampony i inne produkty „przeciwko wszom” nie zabezpieczają przed zakażeniem i nie są używane jako środek zapobiegawczy.
Jeżeli znajdziecie wszy i ich jajeczka musicie używać jeden z różnych produktów znajdujących się w sprzedaży w aptekach (proszki , żele, szampony ) , które zabijają pasożyta. Efekt na jajeczkach nie zawsze jest wystarczający.
Tak jak jest napisane w instrukcji na opakowaniach tych produktów (instrukcje powinny być skrupulatnie przestrzegane ) poleca się powtarzanie kuracji w odstępie kilku dni ( mniej więcej 7 czy 10 ), żeby zabić „larwy” , które mogą pozostać żywe w jajeczkach.
Po kuracji można użyć grzebienia o bardzo gęstych zębach (często znajdują się w opakowaniach produktów przeciw wszom ) , żeby łatwiej odczepić jajeczka.
Poleca się usunięcie jajeczek ściągając je lub obcinając włosy , do których są zaczepione.
Poleca się myć grzebienie i szczotki ciepłą wodą dodając, na wszelki wypadek, szampon „przeciwko wszom” , pozostawiając je zamoczone w wodzie na przykład przez godzinę czasu.
Chociaż przenoszenie się choroby drogą przedmiotów nie należy do szczególnie ważnych, poleca się prać w pralce w temperaturze 60° ( temperatura powyżej 53,5° C zabija wszy i ich jajka ) prześcieradła, poszewki na poduszki, ręczniki i inne rzeczy , które mogłyby być w kontakcie z pasożytem i jego jajeczkami.

Mopobas07

[link widoczny dla zalogowanych]

Gość

[link widoczny dla zalogowanych]

Aban60

wow!
[link widoczny dla zalogowanych]
regards, Aban60

Hatedtardder3

wow
[link widoczny dla zalogowanych]

Moencebasup

check this 8=)
[link widoczny dla zalogowanych]
regards, Moencebasup

Anermobasup50

wow realy hot!
superb! Razz

[link widoczny dla zalogowanych]
Very Happy

Encejotenerad0

nice

[link widoczny dla zalogowanych]
regards, Encejotenerad0

R

yeaaah

[link widoczny dla zalogowanych]
regards, R

Moencedick4

superb!

[link widoczny dla zalogowanych]
regards, Moencedick4

Edder2

check this too Very Happy

[link widoczny dla zalogowanych]
regards, Edder2

Anerjoderup82

[link widoczny dla zalogowanych]

Gość

wow

[link widoczny dla zalogowanych]
regards, Afroman1

Smashley

Britney Spears Spreading Outdoors!
[link widoczny dla zalogowanych]

Epik

Catherine Zeta Jone Throatjob!
[link widoczny dla zalogowanych]